Эр ражъий талоқдаги аёлига мен сенга ражъат қилдим деса, аёл шу заҳоти: “Мени иддам ўтиб бўлган эди” деса ва аёлни бу даъвоси одатда идда ўтиб бўладиган муддатда бўлса, қасам билан аёлнинг сўзи қабул қилинади ва ражъат қилиш дуруст бўлмайди. Буни шарти шу-ки, аёл эр ражъат қилдим дейишига гапга гапни улаб иддам ўтиб бўлган эди дейиши лозим. Агар бир муддат ўтгандан кейин иддам ўтиб бўлган деса, аёлнинг қилган даъвоси қабул қилинмайди ёки одатда уч ҳайз миқдоридан кам муддатда иддам ўтиб бўлган эди деса, аёлнинг қилган даъвоси қабул қилинмайди. Эр томонидан қилинган ражъат ражъат ҳисобланади.

لَوْ قَالَ لَهَا : رَاجَعْتُك فَقَالَتْ الْمَرْأَةُ مَوْصُولًا بِكَلَامِ الزَّوْجِ انْقَضَتْ عِدَّتِي لَمْ تَصِحَّ الرَّجْعَةُ إلخ هَذَا مُقَيَّدٌ بِمَا إذَا كَانَتْ الْمُدَّةُ تَحْتَمِلُ الِانْقِضَاءَ فَلَوْ لَمْ تَحْتَمِلْهُ تَثْبُتُ الرَّجْعَةُ كَذَا فِي النَّهْرِ الْفَائِقِ وَتُسْتَحْلَفُ الْمَرْأَةُ هُنَا بِالْإِجْمَاعِ عَلَى أَنَّ عِدَّتَهَا كَانَتْ مُنْقَضِيَةً حَالَ إخْبَارِهَا كَذَا فِي فَتْحِ الْقَدِيرِ أَجْمَعُوا عَلَى أَنَّهَا إذَا سَكَتَتْ سَاعَةً ثُمَّ قَالَتْ : انْقَضَتْ عِدَّتِي تَصِحُّ الرَّجْعَةُ.

“Эр аёлга: “Сенга ражъат қилдим” дейишига, аёл эрни сўзига боғлаб: “Иддам тугаб бўлган” деган қавли билан ражъат дуруст бўлмайди. Бу (қавл) муддат (идда) тугаганлигини эҳтимол қилса, агар муддат тугаганлигини эҳтимол қилмаса ражъат собит бўлади. “Наҳрул фоиқ”да шундай дейилган. Бу ўринда ижмога мувофиқ аёлдан хабар берган вақтда иддаси тугаб бўлганига қасам ичиши талаб қилинади. “Фатҳул қодир”да шундай келган. (Эр ражъат қилдим дегандан кейин) Бир муддат ўтиб аёл: “Иддам тугаган эди” деса, ражъат дуруст бўлади”.