Боин енгил ёки ғализа талоқ қўйилган аёл эри билан ўзаро муносабатларини барчасига чек қўяди ва эридан пардада бўлади. Ҳа, албатта идда чиқгунча аёл эрнинг уйида яшайди ва унинг нафақаси, турар жойи эр зиммасига бўлади.

Боин талоқ иддасида ўтирган аёл қимматбаҳо тақинчоқларни тақиши ва зеб-зийнатлар билан пардоз-андоз қилиши, хушбзўй маҳсулотларидан фойдаланиш дуруст эмас. Балки, аёл никоҳ риштаси узулгандан кейин ғамгин, паришон тарзда ўзини тутуши лозим. Бурҳониддин раҳматуллоҳи алайҳ ўзларининг “Ҳидояа” асарларида “Сунан Байҳақий”дан қуйидаги ҳадисни нақл қилиб келтирадилар:

وَلَنَا مَا رُوِيَ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَهَى الْمُعْتَدَّةَ أَنْ تَخْتَضِبَ بِالْحِنَّاءِ. وَقَالَ الْحِنَّاءُ طِيبٌ وَلِأَنَّهُ يَجِبُ إظْهَارًا لِلتَّأَسُّفِ عَلَى فَوْتِ نِعْمَةِ النِّكَاحِ (هِدايَة) أَعَمُّ مِن أَن تَكُونَ مُعتَدَّةُ الوَفاةِ أو مُعتَدَّةُ الطَّلاقِ (هَاشِيَة)

“Биз учун қуйида ривоят қилинган ҳадис далил бўлади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам иддада ўтирган аёлни ҳина қўйишдан қайтариб: “Ҳина ҳушбўй нарсалардандир” дедилар. (Ҳадисни нақл қилиб, “Ҳидоя”нинг соҳиби айтадилар) Зеро, никоҳ неъмати фавт бўлгани боис аёл афсус ва пушаймонликни изҳор қилиш лозимдир. (Ҳидоянинг ҳошиясида вуйидагилар келтирилган) Бу вафот иддасида ёки талоқ иддасида бўлишидан омроқдир”.