loader
Мўминларнинг аввалгиси бўлганимиз учун Роббимиз хатоларимизни кечиришидан умид қиламиз», дедилар.
Ва Мусога: «Бандаларим билан кечаси йўлга чиқ. Албатта, таъқиб этилурсиз», деб ваҳий юбордик.
Бас, Фиръавн шаҳарларга тўпловчилар юборди:
«Шубҳасиз, анавилар озгина тоифадирлар.
Албатта, улар бизни ғазаблантиргувчилардир.
Албатта, биз ҳаммамиз ҳушёрмиз», деб.
Бас, Биз уларни боғ-роғлар ва булоқлардан.
Хазиналар ва муҳтарам маскандан чиқардик. (Яъни, Фиръавн ва унинг қавмини боғ-роғларидан ва булоқларидан, хазиналаридан ва ҳашаматли масканларидан чиқардик.
Ана шундай. Ўша(нарса)ларни Бани Исроилга мерос қилиб бердик.
Бас, уларни қуёш чиқиш пайтида қувиб етдилар.
Икки жамоат бир-бирларини кўрган чоғида, Мусонинг одамлари: «Энди қўлга тушдик», дедилар.
У (Мусо): »Йўқ! Албатта, Роббим мен билан, У менга тўғри йўлни кўрсатур«, деди.
Бас, Биз Мусога: «Асонг билан денгизни ур», деб ваҳий қилдик. Бас, у (денгиз) бўлиниб, ҳар бўлаги улкан тоғдек бўлди.
Ва кейин бошқаларни ҳам яқинлаштирдик. (Яъни, Фиръавн ва унинг аскарларини ҳам денгизга яқинлаштирдик.)
Мусо ва унга эргашганларга, ҳаммаларига нажот бердик.
Сўнгра бошқаларни ғарқ қилдик. (Фиръавн ва унинг аскарлари денгиз бағрига тўлиқ тушиб бўлганларидан кейин, улкан тоғдек ҳайбат-ла тўхтаб турган денгиз яна ҳаракатга келиб, ҳаммаларини ҳалок қилди.)
Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмадилар.
Албатта, Роббинг Ўзи азизу меҳрибондир.
Ва уларга Иброҳимнинг хабарини тиловат қилиб бер.
Ўшанда у отаси ва қавмига: «Нимага ибодат қилмоқдасизлар?» деган эди.
Улар: «Санамларга ибодат қилмоқдамиз. Ва уларга ихлос ила ибодат қилишда бардавом бўлурмиз», дедилар. (Тош ёки бошқа нарсадан юзи инсон юзига ўхшатиб ишланган бутга «санам» дейилади.)
У: «Илтижо қилганингизда улар сизни эшитадиларми?
Ёхуд наф ёки зарар етказа оладиларми?» деди.
Улар: «Йўқ, биз ота-боболаримизни шундай қилаётганларини кўрдик», дедилар.
У: «Нимага ибодат қилаётганингизни билдингизми?!
Сиз ва қадимги оталарингиз?!
Албатта, Роббул Оламийндан бошқа уларнинг барчаси менга душмандир», деди.
У мени яратган зотдир. Бас, мени ҳидоят қилади ҳам Унинг Ўзи.
Ва мени таомлантирадиган ва суғорадиган ҳам Унинг Ўзи.
Бемор бўлганимда менга шифо берадиган ҳам Унинг Ўзи.
Мени ўлдирадиган, сўнгра тирилтирадиган ҳам Унинг Ўзи.
Ва менинг хатоимни қиёмат куни мағфират қилишидан умидвор бўлганим ҳам Унинг Ўзи.
Эй Роббим, менга ҳикмат ҳадя эт ва мени солиҳларга қўшгин.
Ва менга кейин келгувчилар ичида содиқ мақтовлар бўладиган қилгин. (Яъни, ўтиб кетганимдан кейин ҳам одамлар мени қиёматгача яхшилик билан эслаб юрадиган қилгин.)
Ва мени наъийм жаннати ворисларидан қилгин.
Ва отамни мағфират қил. Албатта, у адашганлардан бўлди.
Ва қайта тирилтириладиган кунда мени шарманда қилмагин.
У кунда на мол манфаат берар ва на болалар.
Магар ким Аллоҳ ҳузурига тоза қалб ила келар, (ўша манфаат топар).
Ва жаннат тақводорларга яқинлаштирилди.
Жаҳийм иғвога учганларга зоҳир қилинди.
Ва уларга: »Аллоҳдан ўзга ибодат қилиб юрган нарсаларингиз қани?!
Улар сизга ёрдам бера олурларми ёки ўзларини қутқара олурларми?! « дейилди.
Бас, унга улар, иғвога учганлар.
Ва Иблиснинг аскарлари биргаликда юзтубан тахлаб ташландилар.
Улар унинг ичида бир-бирлари ила хусумат қилар эканлар, дедилар:
«Аллоҳга қасамки, албатта, биз очиқ-ойдин адашувда эканмиз.
Чунки сизларни Роббул Оламийнга тенглаштирардик.
Бизни фақат жиноятчилар йўлдан оздирдилар.
Мана энди биз учун шафоатчилар ҳам йўқ.