Ғаламис така - кушхоналарда, гўшт комбинатларида ва ҳоказоларда қўлланиладиган махсус ўқитилган така. Эчкининг вазифаларига қўйлар подасига сўйиш жойига ҳамроҳлик қилиш киради, таканинг ўзи эса яширин чиқиш жойини билиб, у ердан омон чиқади. Ғаламис така подани тинчлантиради ва унда (келажакка) ишонч уйғотади. Бундай така гўшт комбинатида расмий лавозимга эга бўлиб, унга алоҳида маблағ ажратилади.

Ҳар қандай чорва моллари (шу жумладан "одамлар") йўлбошчига муҳтож. Бу, айниқса, қўйлар подаси учун хосдир. Йўлбошчи ҳар доим подани бирга ушлаб туради ва уни бошқаради. Одатда қўйлар унга итоаткорлик билан эргашадилар. Кўпинча, қўй подаларида бир жойдан иккинчи жойга ҳайдашда, етакчилар ҳар доим поданинг олдида юрадиган катталар такалар бўлган. Ўша йилларда баъзи гўшт комбинатлари ва фермаларида махсус яхши боқилган йирик такалар ҳам боқилган, улар ҳазил ёки жиддий равишда ғаламислар деб аталган. Улар жуда муҳим ишларни бажарарди ва бунинг учун яхши емиш оларди.

Иш эса қуйидагиган иборат эди.

Фермада бир сурув қўй боқилиб, гўштга сўйиш вақти келганида, бирга бўлсин, тарқалиб кетмасин деб, бир ғаламис такани олиб келишарди. Кўп ўтмай, катталиги ва муҳимлиги сабабли у поданинг етакчисига айланарди. Шундан сўнг, ўргатилган така ҳеч қандай муаммосиз подани тўғри сўйиш жойига олиб борарди. Қўйлар ўша ерда қолишди ва така ўзининг улушини олиб, кейинги сафаргача дам олишга кетарди.

Қўйлар жуда бефаросат бўлиб, уларнинг етакчилари бўлмайди. Аммо қўйлар такаларнинг ортидан эргашади. Така етакчи вазифасини бажаради. Гўшт комбинатларида улар чорва сўйиш цехига борадиган махсус така боқишган, қўйлар шовқин ва қон ҳидидан қўрқиб кетган бўлса-да, ишонч билан унга эргашарди. Ғаламис таканинг номи шундан келиб чиқади - бу таканинг харажат варақасидаги номи шундай. Табиийки, бу така сўйилмасди.