Евровидение қўшиқ танлови ўзини мусиқа ва халқлар бирлиги муҳим бўлган «сиёсатдан холи» ва «нейтрал» тадбир сифатида кўрсатади. Бироқ, 2025 йилда у ўз нейтраллиги танланганлигини кўрсатди. Фаластин халқининг давом этаётган геноцидига, Ғазонинг шафқатсиз бомбардимон қилинишига, болалар, қариялар ва аёлларнинг ўлдирилишига қарамай, «Исроил» нафақат танловда қатнашди, балки иккинчи ўринни ҳам эгаллади. Бу ғарб институтларининг гуманистик қадриятларни эълон қила туриб, амалда жиноий режимларни қандай қўллаб-қувватлашининг ёрқин мисолидир...



Евровидениенинг иккиёқлама стандартлари



Танлов тарихида мамлакатлар сиёсий ҳаракатлари учун четлатилган ёки санкцияларга дучор бўлган ҳолатлар маълум. Россия 2022 йилги воқеалардан кейин четлатилган, аввалроқ можаролар туфайли иштирокчилар чекланган эди. Аммо «Исроил»га келганда, қоидалар ўзгаради. Ҳатто унинг армияси ўн минглаб фаластинликларни ўлдираётган, масжидлар ва касалхоналарни вайрон қилаётган бўлса ҳам, Евровидение ташкилотчилари ҳеч нарса бўлмагандек кўринади. Қолаверса, исроиллик иштирокчининг чиқиши жўшқин рақслар ва ёрқин образларга тўла бўлиб, воқеликка зид эди: айни пайтда Ғазода одамлар ўқ остида ўлаётган, болалар вайроналар остида қолаётган, дунё эса жим эди.

Саҳна ёруғлик, рақслар ва қўшиқларга тўлганда, миллионлаб томошабинлар чиқишларга қарсак чалганда, гўё дунё уйғунликда яшаётгандек туюлади. Аммо Евровидениенинг, энг йирик халқаро мусиқа танловларидан бирининг парда ортида аччиқ ва ташвишли воқелик яширинган. Айни пайтда, артистлар саҳнада ўз номерларини ижро этаётган бир вақтда, минглаб фаластинликлар шафқатсиз ҳужумлар, блокадалар, вайронагарчиликлар ва очлик қурбонига айланмоқда. «Тинчлик», «муҳаббат» ва «бирлашиш»ни тарғиб қилувчи халқаро шоуларни ўтказиш адолатлими, айниқса, иштирокчилардан бири, қолаверса, совриндор ҳам бўлган – ноқонуний сионистик «Исроил» геноцидда, халқаро ҳуқуқни бузишда ва тинч аҳолига нисбатан шафқатсиз куч ишлатишда айбланаётган бир пайтда?

Евровидение ташкилотчилари танлов «сиёсатдан ташқари» эканлигини доимо таъкидлашади. Бироқ, бу шиор тобора кўпроқ қуруқ гапдек эшитилмоқда, айниқса, давом этаётган қон тўкилишига бевосита алоқадор бўлган «Исроил» нафақат иштирок этишга рухсат этилганда, балки юқори ўринларни ва халқаро эътиборни ҳам қозонганда. 2025 йилда «Исроил» вакили катта норозиликлар, петициялар ва қоралашлар тўлқинига қарамай, иккинчи ўринни эгаллади. Бу дунёга қандай хабар юборади? Геноцидни «қўшиқ қилиб айтиш» мумкинми, болаларнинг ўлдирилишини «рақсга тушиб ўтказиб юбориш» мумкинми? Евровидение тинчлик платформаси эмас, балки азоб-уқубатларни эътиборсиз қолдириш майдонига айланмоқда.

Фаластин халқининг азоблари фонида, бегуноҳ болалар, аёллар ва қариялар зўравонликка, ўлдиришларга ва депортацияларга дучор бўлаётган бир пайтда, мусулмонлар четда тура олмайдилар. Қолаверса, бу жиноятларни ё эътиборсиз қолдирадиган ёки – бундан ҳам ёмони – уларга маданий ниқоб берадиган маданий тадбирларда жимгина иштирок эта олмайдилар. Евровидение бу маънода шунчаки мусиқий шоу эмас. У кўнгилочарлик учун азоб-уқубатлардан юз ўгираётган дунёнинг рамзига айланди. Бу ислом қўшилишга чақирмайдиган бефарқлик маданиятидир.

Қон устидаги кўнгилочарлик: қачон маданият шерик бўлади. Исроиллик артистларнинг саҳнага чиқиши, қарсаклар, ёрқин ёруғлик ва ОАВнинг ижобий шарҳлари билан бирга томошабинларда ёлғон тасаввур уйғотади: «Исроил» — глобал маданиятда иштирок этаётган оддий, тинч давлат. Муаммо шундаки, бу «нормаллик» ортида оккупация, сегрегация, этник тозалаш ва вайронгарчилик воқелиги яширинган. Бу юмшоқ кучнинг бир шаклидир. Ҳақиқий жиноятлар санъат билан ниқобланганда, ҳарбий ҳаракатлар қарсаклар ва телерейтинглар билан ёпилганда, оммавий маданият пропаганда қуролига айланади.



Контраст: Фожиа фонидаги байрам



Евровидение саҳнаси прожекторлар билан ёритилган. «Исроил»дан келган раққосалар гўё дунё фақат мусиқа ва эркинликдан иборатдек жўшқин ҳаракат қиладилар. Аммо атиги бир неча юз километр нарида болалар сувсизликдан ўлмоқда, касалхоналар ўққа тутилмоқда, оилалар эса яқинларини йўқотмоқда. Бу шунчаки ахлоқий диссонанс эмас — бу цивилизациявий инқироз. Оккупантларни «маданий иштирок» ниқоби остида қўллаб-қувватлаш — ҳақиқат ва виждонга хиёнат қилишдир. Евровидение ва унга ўхшаш тадбирлар нафақат маданий контент, балки улар тарқатаётган ахлоқий хабар учун ҳам жавобгарликка тортилиши керак. Қирғин давом этаётган экан, байрам бўлиши мумкин эмас. Ўлдирилган болаларнинг оналарининг фарёдлари эшитилиб турган бир пайтда қўшиқлар бўлиши мумкин эмас. Дунё геноцидга қарсак чалмаслиги керак.

Мусулмонлар нафақат бундай адолатсизлик тадбирларидан қочишлари, балки уларга қарши туришлари ҳам керак. Евровидение каби воқеалар фаластинликларнинг азобларини эътиборсиз қолдирганда, улар жиноятга шерик бўладилар. Сукут — розиликнинг бир шаклидир. «Исроил»нинг танловда иштирок этиши, ҳакамлар ҳайъати ва томошабинларнинг уни қўллаб-қувватлаши — унинг геноцид сиёсатига жим розилик билдиришдир. Қолаверса, танловда Озарбайжон ва Албания каби мусулмон давлатларининг вакиллари иштирок этмоқда, Туркия эса Фаластиндаги вазият туфайли иштирок этишдан бош тортди.

Евровидение жиноятларни нормаллаштириш воситаси сифатида. Ғарб оммавий ахборот воситалари ва маданий тадбирлари узоқ вақтдан бери ҳатто ҳукуматлари ҳарбий жиноятлар содир этаётган бўлса ҳам, «цивилизациялашган» давлатларнинг ёлғон образини яратиш учун ишлатиб келинмоқда. «Исроил» ўзини апартеид режими эмас, демократик давлат сифатида кўрсатиш учун пиарга миллионлар сарфлайди. Евровидение унга бунда ёрдам беради, диққатни ҳақиқий муаммолардан чалғитади. 2025 йилги Евровидение чиройли куйлар ва ёрқин шоулар ортида ғарб дунёсининг иккиюзламачилиги яширинганлигини кўрсатди. Фаластинликлар ҳалок бўлаётган бир пайтда Европа рақсга тушмоқда. Аммо мусулмонлар бефарқ қола олмайдилар. Бизнинг бурчимиз — эзилганларнинг азобларини ёдда тутиш ва адолатсизликни тўхтатиш учун барча воситаларни ишга солишдир. «Ва айтгин: «Ҳақиқат келди, ботил эса йўқолди. Албатта, ботил йўқ бўлишга маҳкумдир» (17:81).

«Евровидение» қўшиқ танлови узоқ вақтдан бери «сиёсатдан ташқари», халқларни бирлаштирувчи, «мусиқа, истеъдод ва ижодкорлик» қадрланадиган тадбир сифатида тақдим этиб келинган. Бироқ, 69-танлов аниқ кўрсатди: бу шиор шунчаки риторик пардадир. Аслида, «Евровидение» аполитик эмас. У глобал жиноятларни нормаллаштиришда фаол иштирок этади. Неон чироқлари ва қарсаклар билан ёритилган унинг саҳнаси даҳшатли юзли махлуқларнинг оқ бўёқли юзи учун минбар вазифасини ўтайди. Чунки айнан ўша ерда, Ғазода болалар ўлаётган бир пайтда, сионистик «Исроил» лойиҳаси жўшқин рақсларни намойиш этади ва халқаро қарсакларни йиғади. Бу шунчаки ахлоқий фалокат эмас. Бу — куфр. Бу — санъат ниқоби остидаги ёвузликнинг тантанаси. Ва ўша кеча янграган ҳар бир қарсак ўлдирилган фаластинликнинг янги қабрига тупуришдекдир.

Евровидение бугун шунчаки кузатувчи эмас. У шерикка айланди. У эзувчини ушлаб турмайди, балки мукофотлайди. У эзилганни қутқармайди, балки унинг овозини ўчиради. Саҳнада қўшиқлар янграйди — Ғазода эса портлашлар. Саҳна ёруғликда — Ғазо эса қонда. Европа рақсга тушмоқда, Фаластиндаги болалар эса ўлим олдидан дуо қилмоқдалар. Ва буларнинг ҳаммаси — бир вақтда. Евровидение ўз моҳиятига кўра бекорчи томошадир, аммо у шайтоний алдов платформасига айланди, у ерда ёлғон шоуга ўралган, эзувчи жабрдийда қилиб кўрсатилган, жабрдийданинг фарёди эса мушаклар овози билан бостирилган.

Мусулмонлар ўзларига ҳалол савол беришлари керак: қандай қилиб биз бефарқликка йўл қўйишимиз мумкин? Қандай қилиб биз геноцидни сиёсий ниқоблаш воситасига айланган нарсада иштирок этишимиз, унга қойил қолишимиз, клипларни эълон қилишимиз ва қўллаб-қувватлашимиз мумкин? Гейропа ўзининг «қадриятлари» — гуманизм, тенглик, инсон ҳуқуқлари билан мақтанишни яхши кўради. Аммо ҳар сафар мусулмон қони тўкилганда, Европа тўсатдан «нейтраллик»ни эслайди. У Босния ва Косово ёқиб юборилганда «нейтрал» эди. У ҳозир Ғазо сўйилганда «нейтрал». Евровидение, бу иккиюзламачи цивилизациянинг бир қисми сифатида, унинг ҳақиқий ахлоқини акс эттиради: кўнгилочарлик адолатдан муҳимроқ, имидж ҳақиқатдан муҳимроқ, кучли билан иттифоқ адолатлиларни қўллаб-қувватлашдан муҳимроқдир.

Ва бунда замонавий умматнинг касаллиги намоён бўлади: бу цивилизацияга «йўқ» дейиш иродасининг йўқлиги. Биз ҳали ҳам уларнинг майдонларида эътирофга интилмоқдамиз, ҳатто бу майдонлар биродарларимизнинг қони билан булғанган бўлса ҳам. Азиз биродарлар ва опа-сингиллар, агар биз Ғазо учун чиндан ҳам оғриқни ҳис қилаётган бўлсак, дуоларимиз самимий бўлса, агар ғалабани хоҳласак — биринчи қадам руҳий гигиена бўлиши керак. Биз бир қўлимизда Фаластин байроғини ушлаб, иккинчи қўлимизда Евровидениедаги чиқишни лайк босиб ва овоз бериб, Аллоҳдан ёрдам сўрай олмаймиз. Биз ўлдираётган цивилизациянинг бир қисми бўла олмаймиз ва бир вақтнинг ўзида жабрдийда ҳам бўла олмаймиз. Биз барча эзишни нормаллаштирадиган тадбирларда иштирок этишдан, уларни қўллаб-қувватлашдан, томоша қилишдан ва тарқатишдан воз кечишимиз керак, бу Евровидение бўладими, Олимпиада, Голливуд, Netflix ёки уларнинг ўхшашлари бўладими...



Ғазо — бизнинг имтиҳонимиз, Евровидение — уларнинг муваффақиятсизлиги



Аллоҳ бизни Ғазо билан синов қилмоқда: ким содиқ қолади, ким ҳақиқатни айтади, ким ёлғон кўнгилочарликлардан воз кечади. Евровидение эса уларнинг имтиҳонидир. Ва улар бу имтиҳондан ўта олмадилар. Улар жасадлар устидаги рақсларни, тобутлар устидаги қўшиқларни, виждон ўрнига қарсакларни танладилар. "EUROVISION SONG CONTEST — WHERE BRUTALITY IS WELCOMED" — бу шунчаки шиор эмас, бу Европанинг ҳақиқий ахлоқий ўлими остига қўйилган лаънатдир. Биз эса, Уммат сифатида, Аллоҳнинг тарафини, адолат тарафини, қаршилик тарафини танлашимиз керак — барча даражаларда: руҳий, маданий, сиёсий.

«Евровидение» қўшиқ танлови узоқ вақтдан бери мусиқа ва маданият орқали одамларни бирлаштиришга қаратилган аполитик тадбир сифатида тақдим этиб келинган. Бироқ, сўнгги йилларда бу образ тобора кўпроқ танқидга учрамоқда, айниқса «Исроил»нинг танловда иштирок этиши контекстида. Кўпчиликнинг фикрича, Евровидение нафақат сиёсий масалаларни эътиборсиз қолдиради, балки аслида инсон ҳуқуқларини жиддий равишда бузаётган давлатлар учун пропаганда воситасига айланмоқда. Хусусан, гап «Исроил» томонидан Фаластин халқига қарши давом этаётган геноцид ҳақида бормоқда. Бу масала Фаластиндаги вазиятни оғриқ ва ғазаб билан кузатиб бораётган миллионлаб мусулмонлар учун айниқса долзарбдир.

Евровидение халқаро жавобгарсизлик рамзи сифатида, у Иккинчи жаҳон урушидан кейин Европа давлатлари ўртасидаги маданий алоқаларни мустаҳкамлаш ва янги можароларнинг олдини олиш мақсадида ташкил этилган эди. Бироқ, унинг бугунги кўриниши тобора кўпроқ инсониятнинг ҳақиқий муаммоларидан чалғитишга уринишга ўхшайди. Саҳнада қувноқ қўшиқлар янграб, ёрқин шоулар намойиш этилаётган бир пайтда, дунёда эътиборсиз қолдириб бўлмайдиган фожиалар юз бермоқда. Танловда мунтазам иштирок этувчи «Исроил» халқаро майдондаги энг баҳсли давлатлардан биридир. Унинг фаластинликларга нисбатан сиёсати ҳатто энг йирик халқаро ташкилотлар томонидан ҳам қораланади. Иордан дарёсининг Ғарбий соҳилини оккупация қилиш, Ғазо секторини блокада қилиш, инсон ҳуқуқларининг мунтазам равишда бузилиши ва тинч аҳолининг оммавий равишда ўлдирилиши — буларнинг барчаси Фаластин халқининг геноциди деб аталадиган нарсанинг бир қисмидир.

Шунга қарамай, Евровидение «Исроил»га ўзини намойиш қилиш учун платформа беришда давом этмоқда. Бу унинг ҳаракатларини маъқуллаш ва миллионлаб одамларнинг азобларини эътиборсиз қолдириш сифатида қабул қилинади. Бундай позиция ислом қадриятларининг асосида ётган адолат, раҳм-шафқат ва ҳамдардлик принципларига зиддир. Бутун дунё мусулмонлари Фаластинда содир бўлаётган воқеаларни бу принципларнинг қўпол равишда бузилиши сифатида кўрадилар. Улар халқаро ҳамжамиятнинг, жумладан Евровидениенинг ҳам фаластин халқининг азобларига бефарқ қолаётганини кузатмоқдалар. Бу чуқур норозилик ва ғазаб ҳиссини уйғотади.

Евровидение саҳнасида исроиллик ижрочилар ранг-баранг ёруғлик эффектлари остида ўз қўшиқларини ижро этаётган бир пайтда, томошабинлар кўпинча парда ортидаги ҳақиқий ҳаётни унутишади. Айни пайтда Ғазо секторида болалар очликдан қийналмоқда, касалхоналар ярадорлар билан тўлиб-тошган, уйлар эса бомбардимонлар натижасида вайрон бўлмоқда. Байрамона шоу ва воқелик ўртасидаги бу контраст танқидий контекстни кучайтиради. Евровидение ғарб дунёси муаммоларни ҳал қилиш ўрнига кўнгилхушликни афзал кўришининг рамзига айланмоқда. Кўпчилик мусулмонлар буни куфр деб қабул қиладилар, чунки у ҳақиқий қадриятлардан — ҳамдардлик, адолат ва инсон ҳуқуқларини ҳимоя қилишдан чалғитади.

Евровидениенинг асосий ҳомийларидан бири бўлган Европа Иттифоқи ҳам «Исроил»ни қўллаб-қувватлагани учун жавобгардир. Фаластин ҳудудларининг оккупациясини қораловчи кўплаб БМТ резолюцияларига қарамай, ЕИ давлатлари «Исроил» билан иқтисодий ва сиёсий соҳаларда ҳамкорлик қилишда давом этмоқдалар. Бу иккиёқлама стандартлар таассуротини уйғотади: бир томондан, инсон ҳуқуқларига содиқлик эълон қилинади, иккинчи томондан эса бу ҳуқуқларни бузаётган давлатлар қўллаб-қувватланади. Мусулмон дунёси учун бундай позиция айниқса оғриқли кўринади. Кўпчилик савол беради: нега Европа Иттифоқи ва бошқа ғарб давлатлари «Исроил»га бошқа давлатларга қўлланиладиган стандартларни қўлламайдилар? Нега Фаластин халқининг геноциди жазосиз қолмоқда?

Евровидение замонавий дунёдаги ўз роли ҳақида ўйлаб кўриши керак. Агар танлов ҳақиқатан ҳам аполитик ва нейтрал бўлишга интилаётган бўлса, у халқаро ҳуқуқ ва инсон ҳуқуқларини мунтазам равишда бузаётган давлатларни ўз сафидан чиқариб ташлаши керак. Акс ҳолда, Евровидение иккиюзламачилик ва ўзгаларнинг азобларига бефарқлик рамзига айланиб қолиш хавфи остида қолади. Мусулмон дунёси адолатга ва мусиқа ҳамда санъат вакуумда мавжуд бўла олмаслигини англашга чақиради. Улар доимо воқелик билан боғлиқдир ва агар бу воқелик геноцид, зўравонлик ва эзишни ўз ичига олса, ҳар қандай байрам куфрга айланади.

Евровидение, ҳар қандай халқаро тадбир каби, нафақат кўнгилочарликка, балки дунёмизни яхшироқ қиладиган қадриятларни тарғиб қилишга ҳам хизмат қилиши керак. Бироқ, бугунги вазият танловнинг ҳақиқий муаммолардан чалғитиш воситасига айланганини кўрсатади. Мусулмон дунёси учун бу айниқса оғриқлидир, чунки бу Фаластин халқининг давом этаётган геноциди фонида содир бўлмоқда. Адолат ва раҳм-шафқатга ишонган барчани бундай иккиёқлама стандартларни қоралашга ва инсониятга қарши жиноятлар содир этаётган давлатларни қўллаб-қувватлашни тўхтатишни талаб қилишга чақирамиз...

Абу Муслим тайёрлади