(1) (قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ) قيل: هو سجن في حهنم, يسمى بهذا الاسم. وقيل: "الفلق": فلق الصبح.

 “Айтинг: “Фалақ Роббисининг паноҳига қочаман”. (Фалақ) – жаҳаннамдаги ҳибсхона, шундай ном билан номланади, дейилди. Яна: “Фалақ” – тонг ёришиши, дейилди.

(3) (وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ) من شر مظلم, إذا دخل وهجم بظلامه. وقيل: عنى به: الليل إذا أظلم. (إِذَا وَقَبَ) إذا دخل في ظلامه. واليل إذا دخل في ظلامه غاسق, والنهار إذا دخل في اليل غاسق. والقمر غاسق إذا غاب.

 “Ва мин шарри ғосиқ”. Қоронғулик кириб келса унинг ёмонлигидан (паноҳ сўрайман). Яна: “Бу билан тун ўз қоронғулиги билан қопласа, назарда тутилган”, дейилди. “Иза вақоб” – зулматига кирса. Тун зулматига кирса, ғосиқдир. Кун тунга кирса, ғосиқдир. Ой ғойиб бўлса, ғосиқдир.

(4) (وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ) السواحر اللواتي تنفثن في عقد الخيط حين يرقين عليها.

 “Тугунларга уфлайдиганларнинг ёмонлигидан (паноҳ сўрайман)”. Бу ип тугунларига дам солганида уларга уфлайдиган сеҳргар аёллардир.

(5) (وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ) أمر أن يستعيذ من شر حسدته, ومن شر عينيه ونفسه (إِذَا حَسَدَ).

“Ҳасадчи ҳасад қилганида унинг ёмонлигидан (паноҳ сўрайман)”. Унинг ҳасади, кўзлари ва нафси ёмонлигидан  паноҳ сўрашга буюрилди.