“Аксарият мусулмонлар Ислом билан маънавий алоқага эга ва буни фақат маданий, оилавий ва ижтимоий мерос орқали тушунишади. Улар дастлаб Исломни дин сифатида танлаганлари учун эмас, балки зарурат ва одат тусига кўра мусулмонлардир”, деди у.

"Аммо қачонки, инсон ушбу омилларга қўшимча равишда ақлий ва оқилона эътиқод орқали Исломга содиқ бўлса, у нарсаларга қарайди ва улар ҳақида бошқа нуқтаи назардан ўйлайди."

Унинг таъкидлашича, Ислом интеллектуализмни ҳимоя қиладиган ва кўр-курона эътиқодга тўсқинлик қиладиган дин. Шу муносабат билан, мусулмонлар коронавирус пандемияси пайтида рўза тутиш тўғри ёки йўқлигини баҳолашлари керак.

"Мусулмонлар ёки оч тананинг заифлиги янада кучайиши ва бу охир-оқибат коронавируснинг тарқалишига олиб келиши мумкинлиги сабабли рўза тутишни тўхтатиши керак, ёки рўза тутишни афзал кўради ва янада кенг тарқалиш хавфи остида бўлади" деди у.

Бироқ, замонавий нео-муатизилийлар рационализмининг деярли барча ҳолатларида, "иррационал" консерватив мусулмонларни кўриб, Букрухнинг ўзи бундай хулосага келиш учун ҳеч қандай ишончли тиббий ёки диний изланишларга таянмайди. Касал ёки заиф одамларга рўза тутиш мумкин бўлмаган ҳолатлар Ислом қонунида (фиқҳ) кўзда тутилган ва аслида ғилдиракни ихтиро қилишга ҳожат йўқ.

Аммо аксарият мусулмонлар учун ҳатто коронавирус пандемияси пайтида рўза тутиш мажбурий бўлиб қолади.

Яхшилар Букрухни дарҳол унинг "интеллектуал ёндошуви"да камчиликларни таъкидлашни унутишмади, аммо умуман олганда мурожаатни муҳокама қилиш бироз жанжалга сабаб бўлди.