Улар Пайғамбарга қарши туриш ва унинг хабарини ҳаммага етказишидан сақланиш учун ҳамма нарсани қилдилар. Улар унга озор беришди ва шерикларини қийнашди; масхара қилишди, алдашди ва кулишди; Ислом ҳақида нотўғри тушунчаларни тарқатишди ва Қуръонни афсоналар ва шеърларни ўз ичига олганликда айблашди; мусулмонлар бойкот қилинди ва иқтисодий жиҳатдан қамал қилинди; Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни ўз вазифасидан воз кечишга ундашди; ва ундан ойни парчалаш каби мўъжизаларни кўрсатишини сўрашди.
Буларнинг барчаси ёрдам бермаганида, уларни ўлдиришга қарор қилишди.
Қуйида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳаётларига суиқасд қилинган 8 та ҳолат қисқача келтириб ўтилади.
1. Абу Жаҳл ва сўйлоқтишлари қўрқинчли туя
Қурайшийлар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни ўз рисолатларидан воз кечишга кўндира олмаганида, Абу Жаҳл уларга катта тошни олиб, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам Каъбада намоз ўқишни бошлагунча кутиб туришини ва саждага бош қўйганларида тош билан уларнинг бошини синдириб ташлашини айтди.
Улар бу режага рози бўлишди ва Абу Жаҳлни эҳтимолий оқибатлардан ҳимоя қилишга ваъда беришди.
Абу Жаҳл айтганини қилди; аммо у қўрқув ва даҳшат билан орқасига чекиниб, тошни ташлади.
Бу ҳақида сўраганда, у шундай деди: "Мен келганимда, қўрқинчли итлар билан ғайриоддий туялар мени тутиб, еб қўйишига сал қолди".
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: "Бу Жаброил эди. Агар Абу Жаҳл яқинроқ келганида, уни ўлдирар эди".
2. Қотиллар жамоаси
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобалари Мадинага ҳижрат қилганларидан кейин Макка катталари у билан нима қилиш кераклигини ўйлаш учун йиғилдилар, чунки у деярли ёлғиз эди. Улар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам улкан қўшин йиғиб, кейин ҳаммасини бўйсундириш учун қайтиб келишидан қўрқишди.
Шунинг учун улар Абу Жаҳлнинг ҳар бир қабиладан биттадан ёшлари Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламга қиличлари билан бир вақтнинг ўзида уришлари кераклиги (Ар-Раҳик ал-Маҳтум) ҳақидаги таклифини бажаришга келишиб олдилар.
Аммо, Аллоҳ таоло Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни уларнинг қўлидан қутқарди ва Мадинага боришга муваффақ бўлдилар.
3. Сурақа ибн Малик ва от
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам Маккадан чиқиб кетгандан сўнг, қурайшийлар уни тутиб оладиганлар учун улкан мукофот эълон қилишди.
Сурақа ибн Малик Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга Мадинага борадиган йўлдан эргашди ва деярли етиб борди. Ва шунга қарамай, унинг оти қоқилиб, йиқилди.
Абу Бакр Сиддиқ розиллоҳу анҳу Сурақани кўриб: "Ё Расулуллоҳ, у бизга етиб олди", - деди.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Умидсиз бўлманг, албатта, Аллоҳ биз биландир", дедилар.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам Сурақа ибн Маликга зарар етказа олмаслигини англаган Сурақа ундан узр сўради. Ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уни кечирдилар.
4. Кўнгилли қотил
Бир куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўз шериклари билан бирга Бани Нозир қабиласига бордилар. Улардан хато қилиб ўлдирилган икки кишининг ўлдирилиши учун пул йиғишда ёрдам сўрамоқчи эдилар.
Бани Нозир рози бўлди, лекин улар ундан ва шерикларидан уйларидан бирида ўтиришларини ва кутишларини сўрашди. Яҳудийлар қисқа йиғилиш ўтказдилар ва пайғамбарни ўлдиришга тил бириктирдилар.
Амр ибн Жаҳш деворга чиқиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг бошларига катта тош ташлашини кўнгилли равишда маълум қилди.
Аммо, Жаброил алайҳиссалом унинг олдидаги жиноий ниятини очиб бериш учун Пайғамбар алайҳиссаломнинг ҳузурларига келди. Шунда у Мадинага қайтиб кетди ва шериклари унга эргашишди.
5. Махфий келишув
Бадр жангида мушрикларнинг мағлубиятидан сўнг, маккаликлар даҳшатли йўқотиш туфайли ғазабга миндилар. Уларнинг икки қаҳрамони Умайр ибн Ваҳоб ал-Жумаҳий ва Сафвон ибн Умая уларнинг биринчиси Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни ўлдиришига, иккинчиси эса биринчисининг қарзларини тўлашга ва оиласини боқишга рози бўлишди.
Умайр Мадинага бориб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан учрашди. У ўзининг ёмон нияти ҳақида бир оғиз ҳам гапирмаса ҳам, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унинг махфий топшириғини ошкор қилди. Умайр ажабланиб, дарҳол шаҳодатни калимасии айтди.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам рози бўлдилар ва шерикларидан Умайрга Ислом асослари, Қуръонни ўргатишини ва ўғлини асирликдан озод қилишни сўрадилар.
6. Заҳарланган қўй
Хайбар мағлуб бўлганидан кейин Зайнаб бинти Ҳарис исмли яҳудий бир аёл Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга заҳарланган қўйни қовуриб, сўнг таклиф қилди. Улар бир тишлам гўшт тишладилар, лекин бу уларга ёқмади.
Шунда аёл ўз айбига иқрор бўлди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга раҳм қилдилар.
7. Мунофиқнинг мўминга айланиши
Фудала ибн Умайр Каъба яқинида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни ўлдиришга уринган мунофиқ эди. Ажабланарлиси шундаки, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга режаси ҳақида гапириб бердилар ва уни тинчлантириш учун Фудалнинг кўкрагига олижаноб қўлларини қўйдилар.
Тўсатдан даҳшатли мунофиқ Аллоҳга тавба қилди ва самимий мўмин бўлди.
8. Энди ким сени мендан қутқаради?
Ғатафон қабиласининг бани Саълаба ва муҳориб уруғлари Дусур бошчилигида Мадинани талон-тарож қилишга тайёргарлик кўра бошлади. Бундан хабар топган пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам бу тажовузнинг олдини олиш учун раббиул аввал ойининг 12-куни тўрт юз эллик нафар одам билан уларга қарши юриш қилдилар. У кишининг ўрнига Усмон ибн Аффон юртига бош бўлиб Мадинада қолди. Мусулмонларнинг катта куч билан келаётганини эшитган душман тоғ-тошларга қочиб кетди. Мусулмонлар Зоамар деган жилга бўйида қўр ташлаб ётишди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ёмғирда ивиган кийимларини ечиб, бир дарахтнинг панасига ўтиб чўзилдилар. Узоқ йўл босиб ҳориган мусулмонлар чекка-чеккага тарқалиб уйқуга кетишди. Пайт пойлаб турган Дусур тоғдан тушиб, аста-секин пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг тепасига қиличини яланғочлаб келди ва: "Эй Муҳаммад, энди сени мендан ким қутқара олади" деди. "Аллоҳнинг ўзи қутқаради", дедилар расулуллоҳ ўта хотиржамлик билан. У кишининг хотиржамлиги ва ишонч билан гапириши Дусурни эсанкиратиб қўйди, ранги бўздек оқарганча қўлидан қилич тушиб кетди.
Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам унинг қиличини олиб: "Хўш, энди ким сенинг жонингга оро киради?" деб сўрадилар. "Ҳеч ким", деди Дусур бўшашганча. Сарвари олам мурувват кўрсатиб уни кечирдилар. Дусур шу заҳоти мусулмон бўлиб, қавмини исломга даъват этди. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламни ёмон кўриб, ҳаммани у кишига қарши туришга ундаб юрадиган ёвуз бир кимса Аллоҳнинг илтифоти туфайли у кишини яхши кўрадиган ва одамларни ислом динига даъват этадиган зотга айланди. Бу расулуллоҳнинг хушмуомалалиги, мулойимлиги, раҳмдиллигининг шарофатидир. Бу хусусда Оли Имрон сурасининг 169-оятида бундай дейилади: "Аллоҳнинг раҳмати билан сен уларга мулойим бўлдинг. Агар қўполлик, бағритошлик қилганингда яқининга йўламай тарқаб кетишарди, уларни афу эт, улар учун магфират тила, улар билан кенгашиб иш қил".
Ахлоқий сабоқлар
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳаёти ва унга бўлган муносабатига қилинган бундай уринишлардан иккита асосий сабоқ олиниши мумкин:
Биринчидан, пайғамбарнинг уни ўлдиришга уринганларга нисбатан марҳамати ва кечиримлилиги билан ажралиб турадиган одоб-ахлоқ. Охир оқибат, у "оламларга раҳмат" сифатида юборилган.
Иккинчидан, мусулмон умматига мусулмонлар умидсизликка тушмасликлари ва хафа бўлмасликлари кераклиги ҳақидаги хабар, чунки Худо нима бўлишидан қатъий назар улар билан биргадир. Пайғамбарини ўлдиришдан ҳимоя қилган Зот, Ваҳийини ўзгартиришдан сақлаган ва Пайғамбар уммати абадий йўқ бўлиб кетишига йўл қўймайдиган зотдир.
Манба: About Islam
