(1) (تَبَّتْ) خسرت (يَدَا أَبِي لَهَبٍ) وأنما عنى بقوله عزَّ وجلَّ (تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ) أي تب عمله، (وَتَبَّ) خسر.

1. “Абу Лаҳабнинг қўллари хусронда қолди (зиён кўрди, ҳалок бўлди)”. Азза ва Жалла бу сўзлари билан унинг амали хусронда эканлигини назарда тутган. “Ўзи ҳам хусронда қолди (зиён кўрди, ҳалок бўлди)”.

 (2) (مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ) يقول تعالى: أي شيء أغنى عنه ماله، ودفع من سخط الله عليه. "وما كسب": هم ولده. وذكر عن ابن عباس أنه رأى قوماً من ولد أبي لهب يقتتلون, فجعل يحجُز بينهم ويقول: هؤلاء مما كسب.

 2. “Унинг моли ва касб қилган нарсаси уни қутқармади”. Аллоҳ Таоло айтадики: “Унинг моли уни нимадан қутқарди? Ҳамда Аллоҳнинг унга бўлган ғазабидан ҳам (қутқармади)”. “Касб қилган нарсаси” – унинг фарзанди. Ибн Аббосдан зикр қилинадики, у киши Абу Лаҳаб авлодларидан бўлган урушаётган кишиларни кўриб уларни ажрата бошлади ва: “Булар (Абу Лаҳаб) касб қилган нарсадир”, деди.

(4) (وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ) قيل: كانت تحمل الشوكفتطرحه في طريق رسول الله صلى الله عليه وسلم. وقيل: كانت تمشي بالنميمة.

 4. “Унинг аёли ўтин орқалаган”. “У тиканларни орқалаб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг йўлларига ташларди”, дейилди. Яна: “Чақимчилик қилиб юрарди”, дейилди.

 (5) (فِي جِيدِهَا) في عنقها (حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ) من أشياء شتى، وأنواع مختلفة: من ليف، وجريد، ولحا شجر، وجعل في عنقها طوقاً كالقلادة، من ودع. وقيل: عنى به: ما يجعل في عنقها في النار.

 5. “Унинг бўйнида турли нарсалардан бўлган арқон бор: хурмо дарахтининг толасидан, шоҳдан, дарахт пўстлоғидан. Бу арқон унинг бўйнига чиғаноқдан бўлган маржон каби ўралади. Яна: “Дўзах ўтида унинг бўйинга ўраладиган нарса назарда тутилган”, дейилди.