Аёл туғиб, иддаси тугаганлигини даъво қилса, ҳужжат асосида унинг сўзига эътибор берилади. Аёл келтирган ҳужжат асосида ҳақиқатда баъзи аъзоси пайдо бўлган бола тушиб қолганлиги аниқланса, бас идда ўз ниҳоясига етиб, ражъат ихтиёри тугайди.

وَلَوْ قَالَتْ انْقَضَتْ الْعِدَّةُ بِالْوِلَادَةِ لَا يُقْبَلُ إلَّا بِبَيِّنَةٍ أَوْ أَسْقَطَتْ سِقْطًا مُسْتَبِينَ بَعْضِ الْخَلْقِ فَلِلزَّوْجِ أَنْ يَطْلُبَ يَمِينَهَا عَلَى أَنَّهَا أَسْقَطَتْ بِهَذِهِ الصِّفَةِ بِالِاتِّفَاقِ

“Агар аёл фарзанд кўриш билан иддам тугади деса, ҳужжат билан унинг сўзи қабул қилинади ёки баъзи аъзоси зоҳир бўлган бола ташлаб қўйса, эр учун ўша сифатдаги бола ташлаб қўйганлигига аёл қасам ичиб беришини талаб қилиши жоиздир” (Фатвои ҳиндия. Ж. I. Б. 471).