Қани ўз кўринишлари билан Яратувчини ёдга соладиган мастура қизлар?.. Нега мен азон эшитмаяпман. Маҳалламиздаги масжидда жума намозга йиғилган машиналар туфайли йўлдан ўтиб бўлмас эди. Қани шуларнинг ҳаммаси?.. Буларни йўқотиш ва атрофдаги нарсалар олдинги нарсалар эмаслигини кўргач, унинг қадрини тушунар экансиз. Ўзига маҳлиё қиладиган ярим ялонғоч қизлар, маст сархуш эркаку-йигитлар, чекувчи аёллар, бефарқ чеҳралар, ҳар ким фақат ўзинигина ўйлайди... Бундай муҳитда иймонни қандай саломат сақлаш мумкин?
Ватанимдаги ҳаётим хотирасига кўп ғарқ бўладиган бўлдим... Аллоҳ таоло менга кўп синовларни берди ва отам кўриб жаҳли чиқмасин, дея намозларимни холис ва яширинча адо қилар эдим, кўп дуолар қилардим. Кўчага чиқаётганимда рўмолим орқага ўралган бўларди, дарвозадан чиққач эса, бошқа аврат жойларимни (бўйинларимни) ёпиб олардим. Яқинларим кўриб қолишидан ва бунинг орқасидан маломат тошлари ёғилишидан қўрқар эдим...
“Замонавий ва нормал қиз” бўлишим ҳақида онамдан эшитмаган сўзларим ҳам қолмаган...
Ё Аллоҳ! Сендан ёлвориб сўрайман, менга солиҳ эр насиб қил! Қанча-қанча кўз ёшлар, қанча-қанча дуолар... Фақат Аллоҳгагина таваккул қиламан... Аллоҳ таоло сен билан бирга ва у мададкор эканини англаш нақадар зўр. Мана шундай ҳолатларда сабр ҳақида ҳадисларни кўп ўқир эдим.
Аллоҳ таоло пайғамбаримизга (с.а.в) айтади: “Қалбини Ўз зикримиздан ғофил қилиб қўйганларимизга ва ҳавойи нафсига эргашиб иши издан чиққанларга итоат қилма”. (Қаҳф сураси, 28-оят)
Ва мана... Турмушга чиқдим. Аллоҳ таолога чексиз ҳамдлар бўлсинки, у менга айнан мен истаган эрни насиб қилди, Алҳамдулиллаҳ. Энди уйдан узоқда бўлсам ҳам ибодатларимни бемалол адо эта оламан, алҳамдулиллаҳ. Ўйлашимча, шунча қийинчиликлардан кейинги енгилик мана шудир! Бироқ шундай бўлса ҳам қандайдир бошқача ҳолат ва бир нарса етишмаётганидек... Ва айнан ўша ўтмишдаги қийинчиликлар етишмаётганини тушунгандекман...
Намоз, дуо, таваккул ва кўз ёшларда ихлос етишмаяпти... Бўш вақтим жуда кўплигидан нима истасам шуни қила оламан... Бироқ булар ҳам бир синов-да, бўш вақтларим ҳақида ҳам сўраламан-ку. Бу вақтларни ибодат ва савоб ишларни қилишга сарф қилдими ёки кераксиз теледастурларни кўриш билан бўш вақтимни ёқиб, унинг кулини кўкка совириб юбордимми? Ҳозир мен телевизор кўрадиган бўлиб қолганман, унда эса бемаъни фильмлар-у, шайтоний мусиқалар мавжуд, олдинлари эса, бу нарсаларни ўзимга эп кўрмас эдим...
Намозларим хушуъсиз адо қилинмоқда, вақтимни эса кераксиз нарсаларга сарф қилмоқдаман...
Йўқ... йўқ... мен иймонимни йўқотаётганим йўқ... Шу нарсаларнинг барчаси катта синов эканини тушунишни бошлаяпман... Агар мен ўзимни тўхтата олмасам ва яхши тарафга ўзгаришни бошламасам мен ҳалок бўламан, чунки Қуръони каримда айтилади: “Албатта, то бир қавм ўзларини ўзгартирмагунларича, Аллоҳ уларнинг ҳолини ўзгартирмас” (Раъд сураси 11-оят).
Иблис одамни: “Исломдан воз кеч, иймон келтирма” деб тўғри йўлдан урмайди, чунки бундай ҳаёллардан одам ҳазар қилади ва бундай чақириқларга у асло эргашмайди. Бироқ иблис ўта айёрдир. У одамни Ислом йўлидан аста-секинлик билан, ўта маккорлик билан узоқлаштириб боради. Аввалида намозлардан, сўнг зикр қилмаслик, сўнг намозларни хузъусиз адо қилишни “ўргатади”. Ақл-хушингизни турли хил кераксиз нарсалар билан банд қилади. Аста-секин Аллоҳ таоло учун ибодатларга вақт ҳам камайиб боради, гуноҳлар эса кўпаяди. Аввалига майда гуноҳ бўлса ҳам Кимнинг олдида гуноҳ қилаётганингни унутиб, майда ва кичик гуноҳлар учун дарвозангни очасан...
Ва мана иблис инсонни тўғри йўлдан чалғитишга жуда яқин турибди-да...
Йўқ, тўхта! Бунга йўл қўймаймиз! Ё Аллоҳ! Ла ҳавла вала қуввата илла биллаҳ” (Аллоҳдан бошқа бирор куч-қувват йўқ). Нафс ёмонлиги ва иблисга қарши мадад сўрайман! Мени тўғри йўлдан оздирмагин ва менга исломдагина ҳаёт ва ўлимни ато эт!
Ҳурматли акалар-укалар, опа-сингиллар!
Агар иймонингиз заифлашаётганини хис қилсангиз, нима еяётганингизга, нима кўраётганингизга, нима ҳақида ўлаётганингизга ва атрофингизга бир назар солиб кўринг. Агар яхшилаб тафаккур қиладиган бўлсангиз иймонни заифлаштираётган нарсаларнинг сабабларини топасиз. Уларни топдингизми, тезда уларни бартараф қилишга шошилинг. Бу масалаларда муроса йўлини қидирманг, иблис сиз билан муроса қилаётгани йўқ-ку, у қандай қилиб бўлса ҳам сизни тўғри йўлдан оздиришга доим хушёр турганини унутманг. Ҳар доим бирон бир суннатни тарк қилганингизда ёки бир гуноҳ қилганингизда истиғфор қилмаслигингиз уни хурсанд қилади. Аллоҳ таолони яхши кўрсангиз ва жаннатда пайғамбаримиз (с.а.в.) билан бирга бўлишни истасайсиз-ку! Шундай экан иблисга асло эргашманг! Ўзингизни вақтида тўхтата олинг, акс ҳолда шайтони лаъин сизни жаҳаннамга етаклаб кетади ва сўнгги лаҳзангиз шаҳодат калимаси бўлиш ўрнига қандайдир хит қўшиқ бўлиши ёки мол-дунё фикри ё Аллоҳдан ҳам кўра яхши кўрадиганлар ҳақида бўлиб қолади (Аллоҳ сақласин).
Аллоҳ таоло солиҳлар йўлини ато қилиб, ҳаром йўллардан ўзи ҳифзу ҳимоясида сақласин!
Омин!
Марьям Ашурова,
Абу Муслим эркин таржимаси
