Шом замини, бугунги Сурия, Ливан, Урдун ва Фаластинни ўз ичига олган ҳудуд, исломий анъаналарда алоҳида ўрин тутади. Бу шунчаки географик ҳудуд эмас, балки чуқур маънавий ва тарихий аҳамиятга эга минтақадир.
Шом Қуръон ва ҳадисларда
Ислом манбаларида Шом баракотли ер сифатида зикр этилади. Аллоҳ бу ерни барака билан тўлдирилган жой деб атаган. Қуръонда шундай дейилади:
«Биз уни (Иброҳим алайҳиссаломни) ва Лутни Ўзимиз баракот берган ерга нажот бердик» (Қуръон, 21:71).
Бу муборак ер кўплаб пайғамбарлар, жумладан, Иброҳим алайҳиссалом, Мусо алайҳиссалом ва Исо алайҳиссалом яшаган ва даъват қилган жойлар билан боғлиқ.
Пайғамбар Муҳаммад (соллаллоҳу алайҳи васаллам) ҳам бу ернинг аҳамияти ҳақида сўз юритганлар. Имом Аҳмад ривоят қилган ҳадисда Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи васаллам) шундай деганлар:
«Сен одамларни Шомга йиғилаётганини кўрасан. Чунки бу тирилиш ва йиғилиш жойидир».
Бошқа ҳадисда Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи васаллам) Шомда доимо ҳаққа мустаҳкам туриб, уни ҳимоя қиладиган одамлар бўлишини таъкидлаганлар.
Тарихий ва маънавий мерос
Шом — буюк цивилизациялар вужудга келган ва ислом тарихи учун энг муҳим воқеалар содир бўлган заминдир. Бу ерда мусулмонларнинг учинчи муқаддас масжиди — Қуддусдаги Масжиди Ақсо жойлашган бўлиб, у мусулмонлар учун илк қибла бўлган.
Умар ибн ал-Хаттоб (розияллоҳу анҳу) даврида бу ер Византияликлардан озод қилинган. Бу фақат исломнинг зафарлари эмас, балки Шомнинг илм, маданият ва маънавият марказига айланган янги даврнинг бошланиши бўлди.
Замонавий аҳамияти
Бугунги кунда, афсуски, Шом замини можаролар ва синовларга дуч келмоқда. Шунга қарамай, у бутун дунё мусулмонлари учун барака ва умид рамзи бўлиб қолмоқда. Ушбу муқаддас ерларга ғамхўрлик қилиш, уларнинг тинчлиги ва муқаддас аҳамиятини асраш ҳар бир мусулмоннинг бурчидир.
Мусулмонлар бу ерларнинг аҳамиятини унутмасликлари, улар учун тинчлик ва барқарорлик сўраб дуо қилишлари, шунингдек, қўлларидан келганича ёрдам беришлари лозим.
Аллоҳ Шомни ва унинг аҳолисини муҳофаза қилсин, имонларини мустаҳкам қилсин ва уларга фаровонлик ато этсин. Омин.
Абу Муслим