Атеист тақдирнинг унга нисбатан адолатсиз эканлигида шикоят қилади ва шу сабабли тезда депрессия ҳолатига тушиб қолади. Иймонли одам қотиллик ва ўғирлик қилмайди, бировга зиён етказмайди, чунки Парвардигор унинг жиноятлари учун раҳм қилмаслигини билади. Даҳрий эса пул учун ёки ғоя учун энг қўрқинчли нарсаларга ҳам тайёр, унинг Худо йўқлигига ва ҳеч ким уни жазоламаслигига ишончи комил.

Жазо-ку муқаррар эканлиги, лекин атеист буни тақдирнинг навбатдаги қабиҳлиги деб қабул қилади.

Умуман, жавобгарликдан қочишнинг энг яхши усули – бу ҳамма кўриб ва билиб турган олий кучларни инкор қилишдир. Лекин агар мағзини чақадиган бўлсак, атеизм – бу ҳам бир эътиқод бўлиб чиқади!

Фақат атеист Худонинг йўқлигига ишонади.

Лекин атеистга бу эътиқоднинг ўзи кам, унга яна бошқаларнинг ҳам Худога ишонмаслиги керак.

Бундан мактаблдарда диний дарс ўтиш ёки, масалан, ҳижобларга қарши кескин курашни кузатишимиз мумкин.

Умуман олганда, Диний китобларда аниқ ва равшан баён қилинган одоб ва ахлоқ тамойиллари кўплаб атеистларга замонавий ҳаётда керак бўлмаган сохта ва эскирган атавизмлар каби кўринади.

Муҳаббатнинг дунёга келиши, яхшилик ва ёмонлик ўртасидаги кураш, ўлимдан кейин руҳнинг мавжудлиги - буларнинг барчаси мўминларга тушунарли, атеистлар эса одамлар асрлар давомида ишонган нарсаларни қатъиян рад этадилар. Ажабланарли жойи йўқ, чунки ҳеч қандай муқаддас нарсага эга бўлмаганлар учун ҳалол, пок ва солиҳ ҳаёт бўлиши мумкин эмас.

Виждон қоидаларига риоя қилиш зерикарли ва қийин, кимлардир учун ҳатто умуман имконсиз.

Барчага ва ҳамма нарсага тупуриш ва хаёлига келган ҳамма нарсани қилиш осонроқ.

Атеизм шуниси билан ҳам қўрқинчли-ки, у давлатни ва жамиятни барбод қилади, одамларни одобсизлик ва виждон тушунчалари йўқоладиган ахлоқсизликка олиб келади.

Статистика маълумотларига кўра, худосизлик ўрнатиладиган ва атеизм ривожланган давлатлар ҳар доим иши ўнгмайди.

Мисол учун, Шимолий  Кореа - диндорларнинг ҳуқуқларининг бузилиши у ерда ҳукмронлик қилмоқда, диндорлар бу мамлакатда хорланиб, таъқиб қилинмоқда.

Хўш, корейс жамиятида биз нимани кўраяпмиз?

Партия раҳбарларидан бутлар яратиш, шахсга сиғиниш.

Агар ҳукумат шахсга сиғиниш гуллаб-яшнашига тўсқинлик қиладиган динни йўқ қилса, унда бундай мамлакатда энди гуллаб-яшнаш, эркинлик, олдинга силжиш бўлмайди ва мамлакат жаҳон ҳамжамиятининг овлоқ жойларида қолиб кетади.

Россияда кўплаб атеистлар православлик билан боғлиқ бўлган барча нарсаларга карши шижоат билан курашмоқдалар - ва шу билан кучли давлатнинг асосларини бузаётганларини тушунмайдилар.

Атеистларга шунчаки Худога ишонмасликнинг ўзи етарли эмас, улар атрофдагиларни ҳам динга қарши ташвиқот қилишлари керак.

Мамлакатни тартибсизликка йўл қўйиб бериш, одамларни ҳеч бўлмаганда баъзи ахлоқий кўрсатмалардан маҳрум қилиш, энг асосий инстинктларнинг ҳукмронлик қилишига имкон бериш - бу мафкуравий атеистларнинг мақсади.

Лекин биз "прогрессив" давлатлар ўзларининг эркинликлари ва бағрикенглиги билан ботқоққа ботаётганини кўрмоқдамиз, бизга бунинг нима кераги бор?

Айтганча, сўнгги йилларда Европада ибодатхоналар ёпилмокда, руҳонийлар эса такси ҳайдовчиси сифатида ишлашга кетмоқдалар.

Америкада ҳам, “Худо биз билан!” каби гап-сўзлар чексиз бўлса-да, эътикод тобора сусайиб бомроқда.

Дунё бўйлаб вайронагарчиликлар, тартибсизликлар ва ўлим уруғини сочаётган бандитлар ва қароқчилар Худога ишонишга қодир эмаслар.

Дарвоқе, атеист ўлимга дуч келганида, нимагадир у билан Худога мурожаат қилади ва ёрдам сўрайди.