1979 йил февраль ойида Эронда Шоҳ режимини ағдариб ташлаган ва бу мамлакатда Ғарб ҳукмронлигига чек қўйган инқилоб ғалаба қозонди. Москвада у буржуа инқилоби, Европада демократик инқилоб деб номланган. Эроннинг ўзида у Исломий инқилоб деб эълон қилинди. Аслида, бу анъанавий клуб томонидан қўллаб-қувватланадиган консерватив инқилоб эди. Айтганча, кўплаб мутафаккирлар Юнгер, Томас Манн, Брук, Шпенглер координаталарида консерватив инқилобни орзу қиладилар.
Бироқ, инқилоб идеаллари тезда сояда қолиб кетди, ҳар доим аксил-инқилобий куч, антимодернистлар деб ҳисобланган руҳонийлар ҳокимиятни ўз қўлига олдилар. Дастлаб Шоҳга қарши ҳаракат етакчиси бўлган Оятуллоҳ Ҳумайний ҳокимиятни қўлга киритгач, қўшни давлатларга "инқилобни экспорт қилиш" концепциясини илгари сурди. Бу Прудон/Троцкийнинг "пермамент инқилоб" ҳақидаги фикрни эслатмайдими? Аммо йиллар ўтиб, чўғни кул босди, инқилоб қуруқ сўхларда, плакатларда қолди, лекин аслида бу аксилинқилобий фаолият эди.
Худди СССРдаги каби. Араб баҳори бошланиши билан Эрон тарих механизмининг ушбу йўналишига қўшилди ва "инқилоб экспорти" эсига тушиб, Мисрда Муборак, Ливияда Қаддафий, Тунисда Бен Алининг ағдарилишини қўллаб-қувватлаб, Яманда исёнчи ҳусийлар тарафини олди, Баҳрайндаги намойишчиларга ёрдам берди (бу ерда шиалар кўп), лекин Сурияга келганда қоқилди.
Теҳрон у ерда норозилик намойишини нотўғри деб ҳисоблади. Тўғри ва нотўғри золимлар бўларкан. "Ўзимизнинг итваччалар" ва бегоналар. Эрон минтақадаги бу инқилобий кайфият тўлқинини кўтаришга ҳаракат қилди, аммо асосий омил бу яширин идеализм қора салладаги прагматизм эканлигини кўрсатди.
Эрон бугунги кунда постимперия хотираларига эга типик бюрократик мамлакатдир. Форс давлатини жонлантирайлик, ерларимизни "маҳаллий бандаргоҳ"га қайтарайлик!. Шиа руҳонийлари Россия РПЧнинг аналогидир, улар ҳамма жойни эгаллаб олишган: бизнес, инновация, таълим, армия ва мафкура, албатта. Эрон расмий теократия ҳисобланади. Унга чексиз таъсирга эга бўлган энг олий маънавий мартабага эга бўлган раҳбар Али Хоменеи Оятуллоҳ бошчилик қилади.
Эрон ҳар доим глобал дунё тартибининг бир қисми бўлган. Тизим бўлмаган камдан-кам кўринишлар ортида. Буюртмага содиқликлари билан анъанавийлар ҳар кимга ўрнак бўлади.
Руҳонийлар ҳам ўша дунёвий бюрократлардир, лекин гўё инсоннинг маънавий, аслида ички ички қисми учун масъулдирлар. Шунинг учун ҳам уларнинг зулми янада мураккаб ва чидаб бўлмасдир. Шиа руҳонийлиги ўзининг давомийлигини қадимги Форс давридан олади, мажилар (маги сўзи шу ердан келиь чиқади) маънавий ва маросим ҳаётининг тарқатувчиси ва ташкилотчиси сифатида ҳаракат қилган. Уларнинг кучи шоҳнинг кучи ва таъсирига тенг эди. Бу ҳақиқий «каста».
Форсдаги сосонийлар сулоласининг асосчиси руҳонийлар оиласидан эди.
Шунинг учун, Эрондаги руҳонийлик анъанаси чуқур ва реенкарнация қилинган ва ҳозирги руҳоний режим пайдо бўлган.
У ҳарбийлар қатламини гоҳ-гоҳида четга суриб қўяди.
16-17-асрларда диний нутқ назариётчиси Черберилик барон Эдвард Герберт деган шахс бўлган. Мана шу одам диннинг бешта умумий тушунчасини шакллантирди. Аммо бу ерда қизиғи бу эмас. У руҳонийлар ва коҳинлар «каст»си ўзларининг ғаразли мақсадларини қондириш учун одамларни бутларга сиғиниш ва хурофотларни ўстириш учун алдашаётганини принципиал равишда илгари сурди.
Поплар яхши нарсани ўргатмайди!
Абу Муслим тайёрлади
