Арманистон бош вазирининг муаммоси шундаки, у ҳозир ўз мамлакатига тинчлик ҳам, уруш ҳам бера олмайди. Яъни, у бир марта қилганидек, уруш бериши мумкин, аммо унда ғалаба қозона олмайди. Зеро, ҳар бир янги йирик уруш Арманистонга янги мағлубиятлар ва ҳудудий йўқотишларни, бу йўлнинг охирида давлатчиликни йўқотишгача олиб келади.

Умуман олганда, Пашинян ва унинг кўплаб тарафдорлари буни тушунишади ва Арманистоннинг сўнгги урушда мағлубиятидан фойдаланадилар, ўз мамлакатларига тинчлик бериш учун бунда Қорабоғ кланини айблашади. Шундай қилиб, Арманистон тоғли Қорабоғ Республикаси мустақиллигини тан олмайди деган баёнотлар ва Озарбайжон билан тинчлик шартномасини тузиш бўйича музокаралар келиб чиқади.

Буларнинг барчаси узоқ вақтдан бери Пашинянни арман ультра-миллатчилари ва милитаристлари назарида "миллат хоини" ва "курк Никола"га айлантирди. Ва энди улар уни ҳокимиятдан четлаштиришни ва янги урушда "Озарбайжонни мағлуб этиш" учун умумий сафарбарлик (худди рус кўпайкаси каби) эълон қилишни талаб қиладиган митинглар ўтказмоқдалар.

Бу даъватларнинг аҳмоқлиги, аввало Арманистоннинг ўзи учун, тушунарли. Аммо муаммо шундаки, Пашинян бу ҳис-туйғуларга сўз билан эмас, балки амалда муқобил вариант бўла олмади. Бир неча йил давомида ҳокимиятда бўлган, бир неча сайловларда арман сайловчиларининг кўпчилигидан мандат олган ҳолда, у тоғли Қорабоғ муаммоси шаклида Арманистондан баластни ажрата олмади, унинг қатъиятсизлиги (Қорабоғ қонуний эгасига қайтариш орқали) уни янги уруш зарбаси остига қўйди.

Шу билан бирга, агар у ҳали ҳам сўнгги урушни Қорабоғ клани сиёсатининг ҳаракатсизлиги ва унга қолдирилган муаммолар билан тушунтира олса, у янгиси учун жавобгар бўлади. Унинг олдини олиш учун кўп вақт бор эди. Аммо у шиддат билан тугаб бормоқда.