1930 йилда Францияда Жазоир ишғол қилинганининг 100 йиллигига бағишланган тантаналар ташкил этилди.Байрамларда «ёввойи» жазоирликларнинг «маърифатли» французларга айланиши натижаларини бутун дунёга намойиш қилишнинг бутун дастури мавжуд эди. Босқинчи француз ҳокимиятига кўра, бундай «муваффақиятли» ўзгаришларнинг кўргазмали натижаларидан бири бир гуруҳ жазоирлик қизларнинг воқеаси эди. Болалигида улар француз мактабларига жойлаштирилди, у ерда француз маданияти сингдирилди, француз тилини ўрганишди ва маҳаллий кийим кийишга мажбур қилинди.

Мусулмонлар ўзлигини йўқотишга қаратилган ўн бир йиллик «ижодий» ишлардан сўнг уларга битирув зиёфати уюштирилиб, унга расмийлар ва журналистлар таклиф қилинди. Битирув кечасида ҳамма учун кутилмаганда жазоирлик қизлар исломий Жазоир либосида чиқди. Масъул шахслар ва француз оммавий ахборот воситалари вакиллари кўрган нарсаларидан қотиб қолишди. Тез орада маълумотлар тўлқини пайдо бўлди ва матбуотда босқинчилик сиёсати вазири Лакостага кўплаб саволлар туғилди: «Франция нима қилди ва Франция юз йил давомида Жазоирда нима билан шуғулланди?» Шунда Лакоста ўзининг машҳур сўзларини айтди: «Қуръон Франциядан кучлироқ бўлса, нима ҳам қила олардим?!»